می توان عشق را نشانه گذاشت .
تا انجا که پیش رفت و دل را تپید و نفس را بشماره انداخت علامت زد و نقطه گذاشت
مجالی دهیم تا کینه ها و ددگیها دمار از روزگارمان در آورد .
خاطرات تلخ و جانفرسا را در صندوقچه ای محبوس کرد .
و عشق را دوباره از سر خط اغاز کرد .
هرجا از عشق جا ماندی بایست و بلند بگو " اجازه من جا ماندم " .
معلم عشق را با ملایمت به تاخیر دعوت کن تا صبرکند
به همین راحتی ست .
دیدن انچه را که عشق برایت مهیا می کند و در کف اخلاص می گذارد
و ندیدن انچه که دلت را می فشارد و لاجرم باعشق همراه است .
عشق شمشیری دوسر که یکسرش همه شور زندگی و ترنم مرغکی بر دار گذشت و اغماض ، و
یکسرش دلنگرانیها ، دلخوریها و پژمردنهای بی غرض است ، پناهت می دهد از خشکیدنهای بی
بازگشت ، دلخوری های ناعلاج و پژمردنهایی سوزان .
تمام زیبایی ها را در عشق خلاصه کن و تمام عشق را در چشمانی دلربا جستجو.!
فقط به کنکاش عشق بپرداز و زشتی ها و پلشتی ها را مبرا بدان از چشمانی البته گناه الود !، اما
عاشق و سخاوتمند
به همین راحتی ست
#وحید_کیاپور
درباره این سایت